Menu główne
Jak fotografować dziecko?
Fotografia dziecka jest trudna a zarazem wymagająca dużo cierpliwości. Z drugiej strony przynosi dużo radości z wypracowanych efektów.
Na planie zdjęciowym łatwo wystraszyć dziecko, tym bardziej jeśli fotografuje ktoś nieznajomy. Starszaki zaś wyraźniej okazują swoje humory czy niechęć i trzeba to uszanować.
Rodzice zaczynając fotografować swoje pociechy, często wybierają, mimo braku doświadczenia, „ciężką amunicję" a więc lustrzanki cyfrowe. Oczywiście nie ma nic w tym zdrożnego – pod warunkiem, że rodzic będzie miał czas na zapoznanie się z możliwościami aparatu. Z reguły tak nie jest. Brak czasu jest wrogiem działań poznawczych. Co więcej czasem aparat będąc zbędnym gadżetem jest zostawiany w domu. Przecież ważniejsze są śpioszki, zabawki, butelki i wózek.
Więc jaki aparat do amatorskiego fotografowania dzieci wybrać?
Aparat musi się charakteryzować dwiema ważnymi cechami:
-
-
Poręczność to nic innego jak jego wielkość, masa oraz wygoda. Musi nadawać się do ciągłego noszenia go ze sobą. Dobre fotografie dzieci nie powstają od ręki. Mały kompakt, który mieści się w kieszeni, jest pod tym względem lepszy niż ciężka lustrzanka. Po drugie, powinien umożliwiać szybką zmianę wszystkich parametrów bez odrywania oka od wizjera. Włączanie lampy błyskowej, zmiana trybu jej pracy, zmiana czasu otwarcia migawki, przysłony, balansu bieli – wszystko to powinniśmy ustawiać odruchowo, obserwując cały czas dziecko w wizjerze. Pamiętajmy że, sytuacja w plenerze może się zmieniać bardzo dynamicznie.
Szybkość rozumiana jest jako:
-
-
-
Za pewnie pamiętacie państwo pierwsze lustrzanki cyfrowe, gdy czas od wciśnięcia wyzwalacza do zrobienia zdjęcia był liczony w sekundach. Nie wspominając o szybkości zapisu. A dziecko w tym czasie pobiegło.... .
Na szczęście czasy te już są wspomnieniem a aparaty tego typu dawno zostały poddane recyclingowi.
Zatem co powinna mieć idealna konstrukcja w przypadku fotografii dziecięcej.
Aparat powinien mieć szybki autofokus, najlepiej pracujący w trybie ciągłego śledzenia ostrości AFC. Możliwość wykonywania zdjęć seryjnych. Ponadto szybki procesor graficzny oraz kartę pamięci. Reasumując aparat nie musi spełniać wysokich wymogów stawianych przed konstrukcjami profesjonalnymi. Ta gałąź fotografii wymaga przede wszystkim cierpliwości. I można ją zaklasyfikować do typu fotografii snapshotowej, gdzie ważniejsze jest oddanie uczuć, nastrojów, dynamicznie zmieniającego się kadru, niż cyfrowej doskonałości.
Oczywiście nikomu nie odradzam zakupu zaawansowanej technologicznie konstrukcji. Możemy przecież połknąć bakcyla fotografii a aparat powinien dawać nam możliwość fotograficznego rozwoju. Pod tym względem niezastąpione są lustrzanki, które stanowią fundament zaawansowanych systemów fotograficznych.
Mamy aparat – co dalej?
Jakich zasad przestrzegać podczas fotografowania dzieci? Na co zwrócić uwagę? Jak kadrować? Najważniejszy, według mnie, jest naturalizm. Zdjęcia nie mogą być sztuczne. Wydawać by się mogło, że polecenie stań i uśmiechnij się jest kluczem. Wcale nie, nie ma nic gorszego. Wiele też zależy od sposobu zachowania fotografa i jego umiejętności. Osoba fotografująca powinna unikać światła sztucznego (zabija plastykę zdjęcia oraz rozprasza). Lepiej posłużyć się wysokim ISO oraz maksymalnym otwarciem przesłony by lepiej oddać nastrój sceny. Warto poeksperymentować z dłuższymi czasami otwarcia migawki. Można wówczas otrzymać ciekawe rozmycia obrazu. Nauczmy się „powadzić" fotografowany obiekt. Jeśli już jesteśmy zmuszeni użyć lampy błyskowej starajmy się wykorzystać światło odbite od ścian, sufitów czy zasłon.
Jak uniknąć sztuczności?
Najważniejsza umiejętność fotografującego to cierpliwość. Obserwujmy dzieci podczas codziennych spacerów a na pewno trafimy na jakąś ciekawą sytuację. Trzymajmy cały czas aparat w pogotowiu. Jest to korzystne, bowiem dzieci szybko przyzwyczajają się do obiektywu i nie zwracają później uwagi na fakt, że są obiektem zainteresowania.
Czasem jesteśmy zmuszeni do zrobienia zdjęć pozowanych. Warto wówczas pomyśleć o kompozycji. Ważne chwile możemy przedstawić zgodnie z zasadą od ogółu do szczegółu. Fotografujemy np. całą rodzinę, toasty, tort na stole, odświętnie ubrane dzieci. Nie unikajmy szerokich kadrów. Nie bójmy się fotografować również momentów smutku czy zamyślenia. Unikajmy natomiast fotografowania ludzi w trakcie spożywania posiłku.
Fotografujmy dzieci z poziomu ich wzroku. Dążmy do uchwycenia ich spojrzenia. Górowanie nad fotografowanym powoduje zaburzanie perspektywy. Głowa staje się nieproporcjonalnie duża w stosunku do tułowia i nóg. Staje się ponadto wyczuwalny dystans, gdyż nie jesteśmy w stanie zbliżyć się do modela.
Stosując „papierową" głębię ostrości, zakres ogniskowych od 70 do 135mm otrzymamy całkiem niezły portret. Pamiętajmy, że zgodnie ze starą maksymą jedno zdjęcie będzie warte więcej niż 1000 słów.
Dystans – dlaczego jest to tak istotne?
Istotnym problemem jest umiejętność nabrania dystansu do swoich prac. Jeśli jednak nauczymy się odróżniać zachwyt nad własnym dzieckiem od zachwytu nad fotografiami możemy osiągnąć bardzo wiele. Nie wątpliwie zwróciłeś drogi czytelniku uwagę, że podczas intuicyjnego przekładania kart albumu rodzinnego, zdjęć kolegi czy czasopisma, zwalniasz tempo, przystajesz. Tak, właśnie napotkałeś na zdjęcie które się wyróżniło, było w nim to coś, co przykuło twoją uwagę. Co zwróciło uwagę, zastanawiasz się -
Emocje i nastroje
Podczas fotografowania dzieci uchwycenie elementów ekspresji, nastroju, emocji, jest najwyższym priorytetem. Na czym się mamy skupić:
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Wyobraźnia
Przebywając wśród dzieci, próbujmy wirtualnie komponować ujęcia. Dzięki takim ćwiczeniom będziemy lepiej postrzegali otaczający świat. Wyrobimy w sobie wrażliwość poznawczą. Aparat będzie wtedy tylko narzędziem, przedłużeniem umysłu, zdolnym zamrażać otoczenie. I „łapać" wyjątkowe chwile tworzone przez nasze pociechy.
Oczy
„Oczy są zwierciadłem duszy”
Oczy mają najważniejsze znaczenie w fotografowaniu, również dzieci. Wyraz twarzy byłby niepełny, gdyby nie był podkreślony przez oczy. Ważne jest by obserwować w jaki spos・b pada światło na oczy. Czy widać w nich refleksy światła, ogień? Fotografii można wiele wybaczyć ale nieostrości oczu, nie.
Ogólnie o fotografowaniu
Wielokrotnie początkującym fotografom wydaje się, że powinni umieszczać na zdjęciach całą głowę lub całą postać fotografowanej osoby. Nie jest to konieczne. Przybliżenie się, nawiązanie bliskiego kontaktu, może w efekcie zaowocować wykonaniem fotografii o silnym przekazie emocjonalnym.
Obserwowanie ludzi w og・le jest kluczem do tworzenia zdjęć o silnym przekazie emocjonalnym.